Καλεσμένος στο podcast του Σταύρου Θεοδωράκη βρέθηκε ο Γιώργος Σαμπάνης.
Ο δημοφιλής τραγουδιστής και συνθέτης μίλησε για τη σχέση του με τον αθλητισμό, τους λόγους που τον ανάγκασαν να σταματήσει τον στίβο, ενώ αποκαλύπτει και το μεγαλύτερο μουσικό του απωθημένο.
«Δεν είχα φανταστεί έτσι τη ζωή μου. Μεγάλωσα στην Αργυρούπολη, οι γονείς μου είχαν χωρίσει όταν ήμουν πολύ μικρός. Μέναμε στον Ασπρόπυργο, γιατί εκεί ο πατέρας μου ήταν καθηγητής και όταν χώρισαν οι γονείς μου, πήγαμε με τη μητέρα μου να μείνουμε στην Αργυρούπολη. Το 1989 χώρισαν οι γονείς μου, έμενα με την αδερφή μου και τη μητέρα μου και τον πατέρα μας τον βλέπαμε κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο», δηλώνει ο Γιώργος Σαμπάνης.
«Η μητέρα μου είχε καταλάβει ότι μου άρεσε η μουσική και με είχε γράψει στο ωδείο όταν ήμουν 6 ετών. Μεγάλωσα μέσα σε χορευτικά γιατί οι γονείς μου ήταν δάσκαλοι παραδοσιακών χορών. Άκουγα Νταλάρα από το πρωί μέχρι το βράδυ», περιγράφει στη συνέχεια ο τραγουδιστής.
«Ο αθλητισμός μπήκε στη ζωή μου όταν ήμουν 14 ετών. Από τα 6 μου μέχρι τα 14 έπαιζα με την κιθάρα μου. Κάποια στιγμή από μια σπόντα, βρίσκομαι στον στίβο. Είχε πάει ένας φίλος μου που ήταν 13 ετών και είχε ερωτευτεί μια κοπέλα που έπαιζε βόλεϊ. Αλλά δεν το είχα πει στη μητέρα μου, γιατί θα έλεγε ότι χάνω μαθήματα. Φτάνουμε στον στίβο και εκείνη την ώρα μαζεύονται 20 παιδιά και τρέχουνε.
Ο φίλος μου είχε πάει δίπλα στο βόλεϊ για να δει την κοπέλα του. Ήταν τότε ένας προπονητής και μου λέει “εσύ δεν θα τρέξεις;” Και νόμιζα πως έπρεπε να τρέξω και εγώ παρόλο που δεν είχα πάει γι’ αυτό. Και ξεκίνησα να τρέχω και έτσι έμπλεξα με τον στίβο. Γύρισα σπίτι και το είπα στη μητέρα μου και της είπα πως θα πηγαίνω εκεί», αφηγείται ο Γιώργος Σαμπάνης στον Σταύρο Θεοδωράκη.
«Πήρα πολλά μετάλλια. Έτρεξα και σε παγκόσμια πρωταθλήματα. Δεν ξέρω αν θα έκανα στίβο αν δεν μου έλεγε ο φίλος μου να πάμε να δούμε την κοπέλα του. Ο στίβος κράτησε 11 χρόνια. Ήθελα να ήμουν με τον προπονητή που με είχε διαλέξει για τον στίβο και ήθελαν να με έβαζαν με κάποιον άλλον. Είχαμε κακό κλίμα στην προπόνηση και ίσως γι αυτό δεν ταυτίστηκα με την αθλητική μου καριέρα.
Δεν συγκρίνεται η δυσκολία που έχει ένας πρωταθλητής με έναν τραγουδιστή. Σταμάτησα τον στίβο με λύπη, γιατί δεν είχα καταφέρει να κάνω αυτά που μπορούσα. Όνειρό μου ήταν πάντα οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Αγάπησα τον αθλητισμό. Το μόνο που κατάφερα ήταν να εμφανιστώ στην έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004 και όχι ως αθλητής. Δεν είχα καταφέρει να περάσω το όριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, γιατί έσπασα το πόδι μου τον Μάιο», παραδέχεται σε άλλο σημείο ο Γιώργος Σαμπάνης.
«Το μεγαλύτερό μου απωθημένο είναι να γράψω ένα τραγούδι για τη Χαρούλα Αλεξίου αλλά ξέρω ότι δεν θα γίνει ποτέ, γιατί έχει σταματήσει να τραγουδάει. Είναι η αγαπημένη μου τραγουδίστρια. “Πεθαίνω” με τη φωνή της. Ό,τι αισθάνομαι και ό,τι έχω περάσει, το έχει πει η Χαρούλα», εξομολογείται χαρακτηριστικά ο Γιώργος Σαμπάνης.
