«Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν τον κόσμο κυβερνούν κάποιοι έξυπνοι που μας δουλεύουν ή κάποιοι ηλίθιοι που μιλάνε σοβαρά»…
Αν ο Μαρκ Τουέιν ζούσε σήμερα, δεν χωρεί αμφιβολία ότι θα «κατέβαζε» πλήθος ευφυολογημάτων για την ποιητική δικαιοσύνη που χαρακτηρίζει την ταυτόχρονη «παραπομπή» του Βλαντιμίρ Πούτιν και του Ντόναλντ Τραμπ.
Θα μπορούσε να είχε τίτλο: «Οι περιπέτειες του Βλαντιμίρ… Σώγιερ και του Ντόναλντ.. Φιν με τη δικαιοσύνη».
Δυο δυο… ενώπιον της δικαιοσύνης
Για την ακρίβεια ήταν 17 Μαρτίου, όταν το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ICC) εξέδωσε ένταλμα σύλληψης του Ρώσου προέδρου. Πριν βγει ο μήνας δικαστήριο της Νέας Υόρκης αποφάσισε την παραπομπή του Αμερικανού προέδρου σε δίκη.
Το δίχως άλλο δεν χωρεί σύγκριση ανάμεσα στις δύο περιπτώσεις, αφού πρόκειται και για δύο εντελώς διαφορετικές πολιτικές προσωπικότητες, που θα κρίνει κάποια στιγμή η ιστορία, παρά τον μεγάλο θαυμασμό που τρέφει ο δεύτερος στο πρόσωπο του πρώτου.
Ο Πούτιν «καταζητείται» για τον ρόλο ενορχηστρωτή που κρατά στα εγκλήματα πολέμου, που σημειώνονται έναν και πλέον χρόνο τώρα στην Ουκρανία. Ο Τραμπ πάει… δίκη για τα χρήματα που έδωσε σε μια πορνοσταρ για να μην δημοσιοποιήσει τις ερωτικές τους συνευρέσεις.
Ωστόσο, εντυπωσιάζει και εγείρει πλήθος σχολίων το γεγονός ότι οι δύο αυτοί άνδρες, που περιφρονούν τους δημοκρατικούς θεσμούς και τους νομικούς κανόνες με το ίδιο πάθος, βρίσκονται αντιμέτωποι με το σύστημα δικαιοσύνης, που θεωρούν ότι μπορούν να χλευάζουν και να του ξεφεύγουν ατιμώρητοι.
Τιμωρία χωρίς εγγυήσεις
Φυσικά και δεν υπάρχει καμιά απολύτως εγγύηση ότι ο βαρύς πέλεκυς θα πέσει τελικά στα κεφάλια τους και θα κοντύνει τα πόδια τους. Όσοι ανυπομονούν να δουν τον Πούτιν να δικάζεται στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης θα πρέπει να έχουν κατά νου, όπως υπογραμμίζει ο Guardian, ότι ο μόνος λόγος που κατάφεραν οι σύμμαχοι να δικάσουν μέλη της ναζιστικής ηγεσίας της Νυρεμβέργης, ήταν ότι η Γερμανία του Χίτλετ είχε γίνει σκόνη και θρύψαλα.
Ο Ρώσος πρόεδρος παραμένει αμετακίνητος στο Κρεμλίνο και έχει στα χέρια του 6.000 πυρηνικές κεφαλές που κραδαίνει κατά το δοκούν. Αν ο Πούτιν δεν βρεθεί εκτός εξουσίας, εκ των έσω ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο, το ένταλμα για τη σύλληψη του θα παραμείνει μια συμβολική υπενθύμιση ότι στα μάτια της διεθνούς νομοθεσίας είναι ένας παρίας και φυγάς.
Μια τέτοια διέξοδος δεν είναι εφικτή για τον Τραμπ. Ωστόσο, το σύστημα που ο Αμερικανός πρώην πρόεδρος έχει στηλιτεύσει ως διεφθαρμένο μέχρι το μεδούλι απαιτεί η υπόθεση του να έχει νομική βάση αναντίρρητης συνοχής και να αποδειχτεί η ενοχή του πέραν πάσης αμφιβολίας.
Με απλά λόγια, είναι πολύ πιθανό τελικά το κατηγορητήριο εναντίον του να καταρρεύσει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα ή ακόμα κι αν προχωρήσει σε δίκη ο Τραμπ να κριθεί αθώος όλων των κατηγοριών.
Ρωσία και ΗΠΑ στα όπλα
Ίσως το πιο πετυχημένο σχόλιο για τις δύο αυτές υποθέσεις έκανε στις ΗΠΑ ο γνωστός τηλεπαρουσιαστής Τάκερ Κάρλσον, ο οποίος είπε ότι με την παραπομπή του Τραμπ «δεν είναι και η καλύτερη ώρα για τους Αμερικανούς να βάλουν στην άκρη το AR-15 τους» και στη Ρωσία η Μαργκαρίτα Σιμονιάν, επικεφαλής του RT Channel, η οποία δήλωσε «ότι πολύ θα ήθελα να δω τη χώρα που θα συλλάβει τον Πούτιν… οχτώ λεπρά αργότερα», αναφερόμενη προφανώς στο χρονικό διάστημα που θα χρειαστεί ένα ρωσικό όπλο να τη σβήσει από το χάρτη.
Ναι, ο Πούτιν και ο Τραμπ έχουν στριμωχτεί στη γωνία, από νομικής σκοπιάς και ίσως και από πολιτικής, αλλά με δεδομένα τα βαθιά εθνικιστικά αντανακλαστικά τους και την έμφυτη τάση τους προς τη βία, Ρωσία και ΗΠΑ θα πρέπει να προετοιμαστούν για όσα τρομερά και φοβερά μπορούν να συμβούν το επόμενο χρονικό διάστημα μέχρι να κλείσουν οι υποθέσεις τους με τον οποιοδήποτε τρόπο.
