Δεν είναι ασυνήθιστο να βρίσκουμε περίεργους όρους όταν πρόκειται για διαθήκες. Ενώ οι περισσότεροι εξηγούν πώς θα μοιράσουν τα περιουσιακά στοιχεία στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, ορισμένοι επιλέγουν να είναι πιο δημιουργικοί όσον αφορά το πώς δίνουν τα υπάρχοντά τους.
Πάρτε, για παράδειγμα, τη δισεκατομμυριούχο Leona Helmsley, η οποία έδωσε 12 εκατομμύρια δολάρια στον αγαπημένο της σκύλο. Ο κωμικός Jack Benny, από την άλλη πλευρά, επέλεξε να συνεχίσει να δηλώνει την αθάνατη αγάπη του για τη σύζυγό του πέρα από τον τάφο δηλώνοντας στη διαθήκη του ότι ένα κόκκινο τριαντάφυλλο έπρεπε να της παραδίδεται κάθε μέρα μέχρι να πεθάνει.
Υπάρχουν και άλλες διαθήκες, ωστόσο, που δημιουργούνται από κακία, και αυτό ακριβώς έκανε ο μεγιστάνας Wellington Burt όταν διατύπωσε τις τελευταίες του επιθυμίες. Ο Burt γεννήθηκε το 1831 στη Νέα Υόρκη με τον πατέρα του να είναι αγρότης. Μετακόμισαν στο Μίσιγκαν όταν ήταν 7 ετών, και στις αρχές των 20 του, ο Μπερτ ταξίδεψε σε διαφορετικές τοποθεσίες πριν εγκατασταθεί στην πόλη που μεγάλωσε όταν ήταν 26 ετών. Τότε ήταν που μπήκε στην υλοτομία και έγινε εκατομμυριούχος. Εκτός από τη λειτουργία του εργοστασίου, επένδυσε και στους σιδηρόδρομους. Σύμφωνα με το ABC 7, ο Burt θεωρούνταν ένας από τους πλουσιότερους άνδρες στις ΗΠΑ στην εποχή του.
Το εργοστάσιο ξυλείας του Wellington Burt χτίστηκε το 1864 και αποτελούνταν από το ίδιο το εργοστάσιο, μύλους, σιδηρουργεία και ξυλουργεία, καθώς και ένα βενζινάδικο για την παροχή φωτός στα 45 σπίτια στην ιδιοκτησία όπου ζούσαν οι εργαζόμενοι. Θεωρούνταν ένας υπερσύγχρονο εργοστάσιο εκείνη την εποχή. Είχε ομόλογα και σε άλλες χώρες, και κάποτε, δάνεισε ακόμη και στην Τράπεζα του Μόντρεαλ, 6 εκατομμύρια δολάρια όταν εκείνη αντιμετώπιζε οικονομικές δυσκολίες. Ο Burt φέρεται να ζούσε υπερπολυτελώς, φορώντας τα πιο ακριβά ρούχα και κερνώντας τους επισκέπτες με γεύματα 15 πιάτων στην έπαυλή του. Ωστόσο, έδωσε επίσης πίσω στην κοινότητα μέσω των φιλανθρωπικών προσπαθειών του.
Ο Burt χρηματοδότησε ένα γυμνάσιο και ένα αμφιθέατρο στο Saginaw, και επίσης δώρισε σε ένα νοσοκομείο γυναικών, ένα σπίτι για ηλικιωμένους και στο YMCA, μεταξύ άλλων, όπως σημειώνεται από το Hall of Fame της κομητείας Saginaw. Εκτός από μεγιστάνας των επιχειρήσεων, διετέλεσε επίσης δήμαρχος του Saginaw και γερουσιαστής του Μίσιγκαν. Ο Burt πέθανε το 1919 σε ηλικία 87 ετών και φέρεται να είχε περιουσία 90 εκατομμύρια δολάρια τη στιγμή του θανάτου του.
Μετά το θάνατο του Wellington Burt, η τεράστια περιουσία του δεν μοιράστηκε αμέσως στα παιδιά και τα εγγόνια του. Αντίθετα, η χειρόγραφη διαθήκη είχε έναν όρο που έλεγε ότι η περιουσία του, την οποία ο ίδιος αποκαλούσε το «χρυσό αυγό», επρόκειτο να μοιραστεί στους απογόνους του μόνο 21 χρόνια μετά το θάνατο του μικρότερου εγγονού του που ήταν ζωντανός κατά τον θάνατό του. Σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, επρόκειτο για «ρήτρα κακίας» που προστέθηκε λόγω άγνωστων διαφωνιών μέσα στην οικογένεια.
Εκτός από τη ρήτρα αυτή, άφηνε στα παιδιά του από 1.000 έως 5.000 δολάρια ετησίως, εκτός από τον αγαπημένο του γιο, στον οποίο θα έδιναν 30.000 δολάρια ετησίως. Σε μία από τις κόρες του υποτίθεται ότι θα έδινε επίσης 5.000 δολάρια, αλλά το μετάνιωσε πριν από το θάνατό του, καθώς είχε μια σύγκρουση μαζί της για το διαζύγιό της. Μερικοί από τους υπαλλήλους του αναφέρονταν και στη διαθήκη. Ο αμαξάς, ο μάγειρας, η οικονόμος και ο σοφέρ του έπαιρναν 1.000 δολάρια κάθε χρόνο, ενώ η γραμματέας του λάμβανε 4.000 δολάρια ετησίως. Η οικογένεια του Burt αμφισβήτησε τη διαθήκη στο δικαστήριο, αλλά η πλειοψηφία της περιουσίας του παρέμεινε ανέπαφη και το «χρυσό αυγό» περίμενε απλώς να διανεμηθεί. Εκείνη η στιγμή ήρθε τελικά το 2011. Ο δικαστής που ήταν υπεύθυνος για την εκτέλεση της διαθήκης του Burt είπε στο ABC 7, «Νομίζω ότι ήταν ένας σοφός γέρος, μια αλεπού. Και πραγματικά, νομίζω ότι ήξερε τι έκανε μακροπρόθεσμα».
Το τελευταίο εγγόνι του Wellington Burt τη στιγμή του θανάτου του ήταν η Marion Lansill, η οποία πέθανε τον Νοέμβριο του 1989. Τότε ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για τη διανομή του «χρυσού αυγού». Το 2011, η περιουσία του Burt ήταν έτοιμη να μοιραστεί στους απογόνους του, και είχε πολλούς. Ωστόσο, δεν δικαιούνταν όλοι να λάβουν τα χρήματα και μερικοί από αυτούς πέθαναν κατά τη διάρκεια της 21χρονης αναμονής. Η περιουσία, η οποία φέρεται να αποτιμήθηκε στα 110 εκατομμύρια δολάρια, μοιράστηκε σε 12 απογόνους, όπως σημειώνεται από τον νόμο περί περιουσίας του Χάρισον. Οι αποδέκτες ήταν ηλικίας από 19 έως 94 ετών.
Ενενήντα ένα χρόνια μετά το θάνατο του Burt, οι 12 απόγονοι συγκεντρώθηκαν για να εκτελέσουν τη διαθήκη. Τα χρήματα δεν μοιράστηκαν ισόποσα, ωστόσο, και διανεμήθηκαν με βάση την ηλικία. Το χαμηλότερο ποσό που δόθηκε σε ένα άτομο ήταν 2,6 εκατομμύρια δολάρια και το υψηλότερο ποσό ήταν 16 εκατομμύρια δολάρια. Ο δικαστής Patrick McGraw, ο οποίος εκτέλεσε τη διαθήκη, είπε στο ABC 7 ότι συμβούλεψε τους παραλήπτες να βρουν μεταξύ τους πώς να μοιράσουν το «χρυσό αυγό» εάν δεν ήθελαν να υποβληθούν σε δικαστικές προσφυγές. Όλοι συμφώνησαν στα ποσά και η τελευταία επιθυμία του Burt επιτέλους έγινε πραγματικότητα. Ωστόσο, ο λόγος πίσω από την περίεργη διαθήκη παραμένει ένα μυστήριο. «Μπορεί να μην του άρεσαν τα παιδιά του. Θα μπορούσατε να το δείτε με το μάτι ότι έδωσε διαφορετικά ποσά σε περισσότερους και διαφορετικούς συγγενείς», υπέθεσε ο δικαστής McGraw.
