Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι ήταν ζωγράφος, εφευρέτης και ανατόμος, για να αναφέρουμε μόνο μερικά από τα ταλέντα του — και τώρα, μπορείτε να προσθέσετε και το «καινοτόμος χημικός» στις ικανότητες του. Αποδεικνύεται ότι ο κορυφαίος καλλιτέχνης ήταν πιο πειραματικός με τη διάσημη «Μόνα Λίζα» από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως – και πιθανότατα ήταν ο δημιουργός μιας τεχνικής που παρατηρήθηκε σε έργα που δημιουργήθηκαν έναν αιώνα αργότερα, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.
Χρησιμοποιώντας περίθλαση ακτίνων Χ και φασματοσκοπία υπέρυθρης ακτινοβολίας, μια ομάδα επιστημόνων στη Γαλλία και τη Βρετανία εντόπισε μια σπάνια ορυκτή ένωση μέσα στο εμβληματικό κομμάτι. Το εύρημα παρέχει νέα εικόνα για το πώς ζωγραφίστηκε το έργο από τις αρχές του 1500, σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Journal of the American Chemical Society.
Μαζί με τη λευκή χρωστική ουσία μολύβδου και το λάδι, η ένωση – γνωστή ως plumbonacrite – βρέθηκε στο βασικό στρώμα του χρώματος. Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2019 είχε εντοπίσει το ορυκτό σε πολλά έργα του 17ου αιώνα του Ρέμπραντ, αλλά οι ερευνητές δεν το είχαν συναντήσει σε έργα από την Ιταλική Αναγέννηση μέχρι τη νέα ανάλυση.
«Κάθε φορά που ανακαλύπτεις κάτι στις διαδικασίες του, ανακαλύπτεις ότι ήταν σαφώς μπροστά από την εποχή του», είπε.
Η «Μόνα Λίζα», όπως και πολλοί άλλοι πίνακες του 16ου αιώνα, δημιουργήθηκε σε ένα ξύλινο πάνελ που απαιτούσε ένα παχύ στρώμα βάσης, είπε ο Wallez. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ο Λεονάρντο είχε φτιάξει το μείγμα του από σκόνη οξειδίου του μολύβδου με λινέλαιο για να παράγει το παχύ στρώμα χρώματος που απαιτείται για το πρώτο στρώμα, ενώ εν αγνοία του δημιούργησε τη σπάνια ένωση.
