Οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Κονέκτικατ στις ΗΠΑ κατάφεραν να επιμηκύνουν επιτυχώς τη διάρκεια ζωής των ποντικιών, στοχεύοντας συγκεκριμένα κύτταρα στο σώμα τους.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Cell Metabolism», επικεντρώνεται σε κύτταρα που εκφράζουν σε μεγάλο βαθμό την πρωτεΐνη p21.
Αυτά τα κύτταρα συσσωρεύονται στους ιστούς καθώς γερνάμε, συμβάλλοντας στην εξασθένηση της υγείας που σχετίζεται με την ηλικία. Με την περιοδική εξάλειψη αυτών των κυττάρων σε ποντίκια, οι ερευνητές κατάφεραν να αυξήσουν τη διάρκεια ζωής τους κατά 9%, γεγονός που αντιστοιχεί σε περίπου επτά ανθρώπινα χρόνια. Το σημαντικότερο είναι ότι τα ποντίκια διατήρησαν την καλή τους υγεία καθ’ όλη τη διάρκεια της επιπλέον ζωής τους.
Πώς κατάφεραν να επιμηκύνουν τη ζωή των ποντικιών
Οι ερευνητές τροποποίησαν γενετικά ποντίκια ώστε να στοχεύσουν και να εξαλείψουν κύτταρα με αυξημένα επίπεδα της πρωτεΐνης p21. Τα ποντίκια αυτά είχαν έναν γενετικό διακόπτη, ο οποίος, όταν ενεργοποιηθεί, προκαλεί την αυτοκαταστροφή των συγκεκριμένων κυττάρων.
Η θεραπεία ξεκίνησε όταν τα ποντίκια ήταν 20 μηνών, ηλικία που αντιστοιχεί σε 60-65 ανθρώπινα χρόνια. Κάθε μήνα, οι ερευνητές χορηγούσαν ταμοξιφαίνη, ένα φάρμακο που ενεργοποίησε τον γενετικό διακόπτη, οδηγώντας στον θάνατο των κυττάρων με υψηλά επίπεδα p21. Τα ποντίκια ελέγχου έλαβαν επίσης ταμοξιφαίνη, αλλά χωρίς να διαθέτουν τον γενετικό διακόπτη, με αποτέλεσμα τα κύτταρά τους να παραμείνουν ανέπαφα.
Τα ποντίκια που υποβλήθηκαν στη θεραπεία εμφάνισαν βελτιωμένη δύναμη, μεγαλύτερες ταχύτητες βαδίσματος και χαμηλότερα επίπεδα αδυναμίας σε σύγκριση με τα μη θεραπευμένα ποντίκια. Επιπλέον, παρουσίασαν βελτιωμένη καρδιακή λειτουργία, καλύτερη ανοχή στη γλυκόζη και ευαισθησία στην ινσουλίνη, καθώς και πιο υγιές ήπαρ. Όλα αυτά τα οφέλη διατηρήθηκαν έως και τους τελευταίους μήνες της ζωής τους.
Ωστόσο, η θεραπεία δεν απέτρεψε την εμφάνιση συγκεκριμένων ασθενειών, αλλά φάνηκε να επιβραδύνει τη συνολική διαδικασία γήρανσης, προσφέροντας καλύτερη υγεία σε πολλά συστήματα του σώματος. Το εύρημα αυτό υποστηρίζει την άποψη ότι η στόχευση βασικών διαδικασιών γήρανσης μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική από την αντιμετώπιση μεμονωμένων ασθενειών που σχετίζονται με την ηλικία.
Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η προσέγγισή τους λειτουργεί μειώνοντας τη χρόνια, χαμηλού βαθμού φλεγμονή που συνοδεύει τη γήρανση. Τα κύτταρα με υψηλή p21 παράγουν φλεγμονώδη σήματα που διαχέονται και αυξάνουν τη φλεγμονή σε όλο το σώμα. Με την περιοδική εξάλειψη αυτών των κυττάρων, η θεραπεία μπορεί να μειώσει αυτήν την επιβλαβή φλεγμονή.
