Η Καίτη Ιμπροχώρη βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου «The 2Night Show».
Η ηθοποιός, που είναι ανιψιά του Γιάννη Δαλιανίδη, μίλησε για τις σπουδαίες συνεργασίες που έκανε, όπως με την Ρένα Βλαχοπούλου και τον Κώστα Βουτσά, ενώ αναφέρθηκε και στην πορεία της στο θέατρο.
«Δεν μου αρέσει να μιλάω για τον εαυτό μου. Είναι σαν να μπαίνω στη ζωή τους και δεν μου αρέσει αυτό. Μου αρέσει να μιλάω για την κοινωνία, για το θέατρο, είμαι πολιτικοποιημένη σε όλα. Δεν μου έκαναν ποτέ πρόταση να ασχοληθώ με την πολιτική. Βοηθάω μέσα από το θέατρο, μέσα από το ΣΕΗ που κάποια στιγμή ήμουν πρόεδρος.
Το επίθετό μου προέρχεται από μικρή οικογένεια, από τη Βυτίνα της Αρκαδίας. Ο προπάππους μου ήταν αγωνιστής του 1821. Κανείς δεν μου πρότεινε να αλλάξω το επίθετό μου να το κάνω πιο καλλιτεχνικό αλλά ούτε εγώ το ζήτησα», ανέφερε αρχικά.
Και συνέχισε: «Ο πατέρας μου ήταν γιατρός αλλά αγαπούσε πολύ το θέατρο και έβλεπα από μικρή θέατρο. Με πήγαινε στην επιθεώρηση με την Παξινού και τον Μινωτή αλλά και τον Αυλωνίτη. Ο παππούς μου είχε θέατρο στην Θεσσαλονίκη αλλά κάηκε στην μεγάλη πυρκαγιά το 1917.
Ο μπαμπάς μου ήθελε να γίνω γιατρός ή να ασχοληθώ με τη γαλλική φιλολογία αλλά δεν με πίεσε ποτέ. Τον έχασα πολύ νωρίς, στα 17 μου.
Το μόνο πρόβλημα που υπήρχε τότε στο θέατρο ήταν ότι βγαίνει ένα κορίτσι που ήταν όμορφο και νόμιζαν πώς μόνο με την ομορφιά θα κάνεις κάτι. Δεν το πίστευα ποτέ αυτό και προσπαθούσα με τις γνώσεις και το διάβασμα να αποδείξω το αντίθετο. Είδα πολλούς λαούς, τον τρόπο που λειτουργούσαν οι κοινωνίες».
Όσον αφορά τον Γιάννη Δαλιανίδη, ανέφερε: «Ο Γιάννης Δαλιανίδης ήταν θείος μου, είχαμε διαφορετικές απόψεις, μαλώναμε συχνά αλλά αγαπιόμασταν. Δεν έλεγε ποτέ του ψέματα. Ό,τι πίστευε, το έλεγε!».
«Έχω καλές αναμνήσεις και μνήμη καλή γιατί είναι σημαντικά για μένα. Βλέπω τις ελληνικές ταινίες στην τηλεόραση και λέω “α, καλή ήμουν. Δεν το ήξερα”. Αλλά τα βάζω με τον εαυτό μου γιατί θεωρώ ότι τους ρόλους μου θα μπορούσα να τους παίξω αλλιώτικα.
Δεν παντρεύτηκα ποτέ, δεν με ενδιέφερε αυτά τα κοινωνικά, να κάνω παιδιά. Αλλά συζούσα πολλά χρόνια! Δεν ήθελα ούτε να κάνω πολιτικό γάμο. Αγαπάω πολύ τα παιδιά αλλά δεν ήθελα να κάνω δικά μου. Ήμουν πολύ εντάξει με τους γονείς μου, δεν είχα περιορισμό στην σκέψη, στη γνώση, στη ζωή. Συζητούσα, μιλούσα. Για μένα ήταν πάντα πάνω από όλα η οικογένεια, ίσως γιατί έζησα καλά με τους δικούς μου. Δεν έχω μετανιώσει ποτέ για το γάμο και τα παιδιά. Πήγαινα από παλιά σε ιδρύματα και φροντίζω διάφορα».
