Συνέντευξη στην εφημερίδα On Time Σαββατοκύριακο παραχώρησε ο Μάκης Δελαπόρτας. Ο γνωστός καλλιτέχνης, μεταξύ άλλων, μίλησε για τις δύσκολες στιγμές που βίωσε στην προσωπική του ζωή και για τον θάνατο που τον πόνεσε περισσότερο.
Όλα αυτά τα χρόνια ποια νομίζεις ότι ήταν η πιο δύσκολη προσωπική σου στιγμή, εκείνη που έκλαψες;
Οι αποχωρισμοί ήταν σοκαριστικοί για μένα. Του πατέρα μου και της μάνας μου, αλλά και της Αλίκης, της Βλαχοπούλου, της Καραγιάννη, της Χρονοπούλου. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν η οικογένεια μου, εγώ δεν ξεχώριζα αυτούς τους ανθρώπους από το «αίμα» μου. Αισθανόμουν ότι έφευγε κι ένα μέλος από το σώμα μου. Την ορφάνια της έζησα μέσα από τις «απώλειες» αυτών των πολύ σπουδαίων ανθρώπων.
Ποιος «αποχωρισμός» σε πόνεσε περισσότερο;
Ο θάνατος της Αλίκης ήταν σοκαριστικός για μένα. Θεωρώ ότι είναι μια πληγή που δεν έκλεισε ποτέ, ζω μαζί της ακόμα, δηλαδή, είναι φάρος στη ζωή μου και θα είναι για πάντα, γιατί ήταν η πρώτη που γνώρισα στον καλλιτεχνικό χώρο. Σε εκείνη χρωστάω το ξεκίνημα μου, με πίστευε πιο πολύ απ’ όλους, με στήριξε, με έβαλε μαζί της στα εξώφυλλα των περιοδικών, με έβγαλε στα κανάλια και μιλούσε για μένα με πολύ ωραία λόγια, που αυτά είναι «προίκα» για μένα.
Ο θάνατος της ήταν σοκαριστικός για μένα, όπως και για όλη την Ελλάδα. Όταν «έφυγε» η Αλίκη, πιστέψαμε πως όλοι είμαστε τρωτοί, ευάλωτοι και δεν είμαστε αθάνατοι. Γιατί στο πρόσωπο της βλέπαμε την αθανασία. Βλέπαμε την αιώνια νιότη.
