Η Μαριάννα Κιμούλη ήταν καλεσμένη του Γρηγόρη Αρναούτογλου στο «The 2Night Show» και μίλησε για τη συμμετοχή της στις Ψυχοκόρες αλλά και τους διάσημους γονείς της, μιας και είναι κόρη του Γιώργου Κιμούλη και της Μαρίας Δαμανάκη.
«Προσπαθώ να συνηθίσω την αναγνωρισιμότητα. Ήμουν πάντα ντροπαλή, εσωστρεφής περισσότερο» παραδέχτηκε.
«Εμένα με προστάτευσαν πάρα πολύ οι γονείς μου από τα φώτα. Μου αρέσει να εκτίθεμαι μέσω της δουλειάς μου.
Μιλάω πολύ, αντιδράω πολύ. Είμαι έντονη σαν χαρακτήρας, ειδικά στους κοντινούς μου ανθρώπους» ανέφερε.
«Πήγαινα σχολείο όταν συνέβη και το θυμάμαι ακόμα» είπε για την περιβόητη ατάκα της Μαρίας Δαμανάκη στην τηλεόραση, το «Αχ, Θεέ μου».
«Είναι τελείως διαφορετική η εικόνα που έχω εγώ για τη μητέρα μου από τη δημόσια εικόνα της.
Ήμουν αντιδραστική ως παιδί, περισσότερο διαφωνούσα με τους γονείς μου. Συνειδητοποίησα ότι κάθε φορά που διαφωνούσα μαζί τους και ερχόμασταν σε ρήξη υπήρχε μια κρυφή χαρά μέσα τους. Σαν να γιορτάζουν την αυτονομία τους. Οπότε πάντα ήθελα να έχω την άποψή μου.
Ο μπαμπάς μου σίγουρα είχε ενστάσεις για την υποκριτική, δεν μου έχει πει τίποτα μέχρι σήμερα. Δεν με αντιμετώπισε ποτέ κτητικά.
Οι σπουδές στην Αγγλία, η γνωριμία με τον Χόπκινς και η επιστροφή στην Ελλάδα
«Δεν είχα καταλάβει ποιοι είναι οι γονείς μου γιατί ποτέ δεν αντιμετώπιζαν τους εαυτούς τους σαν κάτι διαφορετικό από τους άλλους γονείς» ανέφερε.
Η ηθοποιός μίλησε για την εποχή που βρέθηκε στο Λονδίνο για σπουδές και εργασία μόλις 17 ετών.
«Όσο σπούδαζα θεατρολογία, υποκριτική και ταυτόχρονα δούλευα για το BBC. Ήμουν βοηθός ενδυματολόγου σε μια ταινία που λέγεται The Dresser με τον Άντονι Χόπκινς. Τους έντυσα. Ήταν πρότυπο για μένα ο Χόπκινς, ήταν σαν όνειρο όταν τον έντυσα.
Μου έκανε εντύπωση ότι ήταν απίστευτα γενναιόδωρος και πατούσε στα πόδια του. Ήταν ένας από εμάς.
Υπάρχω στους τίτλους της ταινίας.
Το οφείλω στη Φωτεινή Δήμου που ήταν ενδυματολόγος που πήρε και BAFTA για την ταινία.
Ο Χόπκινς διάβαζε κάθε σκηνή 50 φορές.
Στην Αγγλία έμεινα 5 χρόνια μόνη. Σκέφτηκα να μείνω για πάντα εκεί, ήταν το αρχικό σχέδιο. Ήταν δύσκολη η ζωή μου εκεί, πολλή μοναξιά, και νομίζω έφυγα λίγο μικρή, 17 ετών. Αν έφευγα λίγο μεγαλύτερη μπορεί να μη γύριζα. Δεν το μετανιώνω που έχω γυρίσει.
Αν κάτι μπορούσε να με κρατήσει είναι ο τρόπος που ο κόσμος σέβεται τον καλλιτέχνη και το θέατρο. Είναι μια μοναχική πόλη το Λονδίνο λόγω του ρυθμού ζωής που θέλει μεγάλη αντίσταση για να φτιάξεις σχέσεις σε βάθος.
Τη θυμάμαι τη μέρα που γύρισα γιατί έκανα μια μετακόμιση μόνη μου. Γύρισα στο σπίτι που έμενα με τον πατέρα μου και έναν μήνα μετά πήγα σε δικό μου» ανέφερε.
«Μέχρι τώρα είμαι πολύ τυχερή και ευγνώμων. Μου έχουν γίνει και άλλες προτάσεις και αρνήθηκα. Αυτό που συνέβη στις Ψυχοκόρες δεν το περίμενα. Είναι νωρίς για να καταλήξω αν τα όχι χτίζουν καριέρες.
Δύσκολα ζητάω τη γνώμη του μπαμπά μου, νιώθω καλύτερα έτσι με τον εαυτό μου. Την αντέχω την κριτική, αν έρχεται από ανθρώπους που εκτιμώ είναι εποικοδομητική.
Ο ηθοποιός το αισθάνεται αν είναι καλός. Ξέρω πολύ καλά πότε αυτό που κάνω θα δώσω το 100% και θα είμαι περήφανη για αυτό».
