Η νέα κυβέρνηση στη Γερμανία με επικεφαλής τους Χριστιανοδημοκράτες έχει τώρα την ευθύνη να οδηγήσει την οικονομία της χώρας μέσα από τις συμπληγάδες της επιθετικής εμπορικής και αμυντικής πολιτικής που ακολουθούν πλέον οι ΗΠΑ, αλλά και να επιδιώξει να αυξήσει τον δημοσιονομικό της χώρο αυξάνοντας τις επενδύσεις και ενισχύοντας την ανταγωνιστικότητα των εγχώριων επιχειρήσεων.
Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα του οίκου Scope αμέσως μετά τα αποτελέσματα των γερμανικών εκλογών που αναμένεται να αλλάξουν σημαντικά το τοπίο στη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης.
Όπως σημειώνει η Scope, η νέα κυβέρνηση υπό την ηγεσία των Χριστιανοδημοκρατών και Χριστιανοκοινωνιστών (CDU/CSU) θα πρέπει να συμφωνήσει γρήγορα για το πώς να αντιμετωπίσει τις διαρθρωτικές αδυναμίες της οικονομίας, απέναντι στην όλο και ισχυρότερη πολιτική προστατευτισμού των ΗΠΑ υπό τον Ντόναλντ Τραμπ.
Με βάση τα μέχρι τώρα, οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) είναι πιθανό να είναι ο μόνος εταίρος στη δημιουργία κυβερνητικού συνασπισμού με το CDU/CSU. Αυτό θα πρέπει να επιταχύνει τον σχηματισμό κυβέρνησης με λιγότερους συμβιβασμούς που απαιτούνται σε σύγκριση με την εναλλακτική λύση ενός τρικομματικού συνασπισμού συμπεριλαμβανομένων των Πρασίνων, σημειώνεται από τον οίκο.
Μια ευρεία συμφωνία με βάση την οποία το SPD λέει ναι σε μεταρρυθμίσεις από την πλευρά της προσφοράς που ζητά το CDU για να εκμεταλλευθεί πρόσθετο δημοσιονομικό χώρο, κυρίως σε θέματα άμυνας και επενδύσεων, θα μπορούσε να συμβάλει στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της Γερμανίας και των μεσοπρόθεσμων προοπτικών ανάπτυξης, εκτιμά η Scope.
Το φρένο χρέους
Ωστόσο, η μεταρρύθμιση του συνταγματικά καθιερωμένου φρένου χρέους της Γερμανίας θα εξακολουθήσει να αποτελεί πρόκληση, προειδοποιεί η Scope, καθώς τα τρία κορυφαία κεντρώα κόμματα κατέχουν λίγο λιγότερη από την απαιτούμενη κοινοβουλευτική πλειοψηφία των δύο τρίτων που απαιτείται για την τροποποίηση του συντάγματος. Οποιεσδήποτε αλλαγές θα απαιτούσαν επομένως υποστήριξη από το ακροδεξιό AfD ή το ακροαριστερό κόμμα Die Linke, τα οποία και τα δύο είναι απρόθυμα να αυξήσουν τις αμυντικές δαπάνες, σημειώνεται.
Η Γερμανία, με κορυφαία σταθερή πιστοληπτική αξιολόγηση (AAA/Stable), καλείται τώρα «να αυξήσει τα περιθώρια για περισσότερους δημοσιονομικούς ελιγμούς όχι μόνο λόγω των επενδύσεων που απαιτούνται για την αντιμετώπιση των διαρθρωτικών αδυναμιών της οικονομίας αλλά και λόγω της πίεσης για αύξηση των αμυντικών δαπανών, η οποία έχει ενταθεί με την απροθυμία της κυβέρνησης Τραμπ να συνεχίσει να χρηματοδοτεί την ασφάλεια της Ευρώπης. Τα κράτη-μέλη της ΕΕ στο ΝΑΤΟ εξετάζουν το ενδεχόμενο να αυξήσουν τη δέσμευσή τους για αμυντικές δαπάνες στο 3% του ΑΕΠ από 2%. Αυτό θα αφήσει πολλές χώρες με μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα, αποδυναμώνοντας τα πιστωτικά τους προφίλ», αναφέρει ο οίκος.
Ανάμεσα στις χώρες που θα δεχτούν σημαντικές δημοσιονομικές πιέσεις από μια τέτοια αύξηση στις αμυντικές δαπάνες είναι και η Γερμανία.
«Μόλις εξαντληθεί ως το τέλος του 2026 το ταμείο ειδικών αμυντικών δαπανών της Γερμανίας ύψους 100 δισ. ευρώ, το δημοσιονομικό της κενό θα είναι το μεγαλύτερο μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ φτάνοντας περίπου το 13,8% των εσόδων της κεντρικής κυβέρνησης. Αυτό συγκρίνεται με τον (αντίστοιχο) δημοσιονομικό αντίκτυπο της Ιταλίας και της Γαλλίας (που ανέρχεται σε) περίπου 5%», εκτιμάται.
Ο στόχος αύξησης αμυντικών δαπανών στο 3% δεν έχει επιτευχθεί στη Γερμανία από τον Ψυχρό Πόλεμο και μετά. Αυτό θα απαιτούσε – ουσιαστικά – να διατεθεί για την άμυνα το ένα τέταρτο του τρέχοντος προϋπολογισμού της Γερμανίας.
Ειδικά κονδύλια
Μια κίνηση προς την κατεύθυνση αυτή θα είναι δύσκολη επειδή μείωση των δαπανών αλλού για να πάνε περισσότερα χρήματα στην άμυνα ή αύξηση των φόρων φαίνονται ως «εξαιρετικά απίθανες» πιθανότητες βραχυπρόθεσμα, όπως σημειώνει ο οίκος. Ως εκ τούτου, η επερχόμενη κυβέρνηση μπορεί να χρειαστεί να βασιστεί για την αύξηση των αμυντικών ή άλλων δαπανών σε νέα ειδικά κονδύλια, για την έγκριση των οποίων θα απαιτούνταν τα δύο τρίτα του Κοινοβουλίου.
Αφήνοντας κατά μέρος την αύξηση των αμυντικών δαπανών, η νέα κυβέρνηση στη Γερμανία αντιμετωπίζει μια απαιτητική λίστα μεταρρυθμιστικών προτεραιοτήτων: καθιέρωση σαφούς βιομηχανικής στρατηγικής, εκσυγχρονισμό της ενεργειακής υποδομής της Γερμανίας και εφαρμογή μεταρρυθμίσεων στη φορολογία, το συνταξιοδοτικό σύστημα και την αγορά εργασίας – που έχουν καθυστερήσει πολύ.
Premium έκδοση ΤΑ ΝΕΑ
