Σε μια βραδιά αφιερωμένη στο Γιώργο Πρίντεζη, ο Ολυμπιακός τίμησε τον Έλληνα μπασκετμπολίστα, καθώς «κρέμασε» την φανέλα του για πάντα στον ουρανό του ΣΕΦ.
Ειδικότερα, λίγο πριν το τζάμπολ της αναμέτρησης των «ερυθρόλευκων» με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, ο Γιώργος Πρίντεζης βρέθηκε στο κέντρο του γηπέδου και μαζί με τη μητέρα του, Χρύσα, την γυναίκα του, Στέλλα αλλά και την κόρη τους, πάτησαν μαζί το κουμπί που ανέβασε τη φανέλα με τον αριθμό 15 στον ουρανό του ΣΕΦ!
«Α moment to remember» ήταν ο τίτλος της βραδιάς που ετοίμασε η ΚΑΕ για τον μεγάλο αυτό αθλητή και άνθρωπο. Αμέτρητες στιγμές είναι όμως οι αναμνήσεις που πρόσφερε εκείνος φορώντας τη φανέλα με το Νο 15.
Από το «πεταχτάρι» της Κωνσταντινούπουλης που έκρινε τον τίτλο του πρωταθλητή Euroleague 2012, το τρίποντο επί της Μπαρτσελόνα που έστειλε τον Ολυμπιακό στο φάιναλ φορ της Μαδρίτης το 2015, αλλά και η εργατικότητά του, τ’ αστεία του, ο συναισθηματισμός του, καθώς και ο επαγγελματισμός του αναφέρθηκαν ως στοιχεία της προσωπικότητάς του από τους επτά πιο επιδραστικούς ανθρώπους στην καριέρα του.
{https://www.instagram.com/p/C_lobbeOj_k}
«Μου μένουν οι άνθρωποι και η αγάπη περισσότερο από τους τίτλους. Νιώθω ο πιο ακριβοπληρωμένος αθλητής χάρη στην αγάπη σας» είπε ο Γιώργος Πρίντεζης.
Θρύλοι του μπάσκετ έδωσαν το παρών και μίλησαν με τα καλύτερα λόγια για τον εμβληματικό αρχηγό των ερυθρολεύκων, κάνοντας το τιμώμενο πρόσωπο να βουρκώσει.
{https://www.youtube.com/watch?v=wvOBJTWAJIw}
Πρίντεζης: «Σας αγαπώ πολύ και σας ευχαριστώ για όλα»
Ο Γιώργος Πρίντεζης πήρε το μικρόφωνο και στο ΣΕΦ απλώθηκε… σιωπή: «Νιώθω πάρα πολύ τυχερός, νιώθω πως είναι σαν να παρακολουθώ τον επικήδειό μου. Για να το… “ σπάσουμε” λιγάκι. Θυμάμαι την πρώτη φορά που πάτησα το παρκέ του ΣΕΦ, στις 3 Αυγούστου 2000. Στην πρώτη μου προετοιμασία με τον Ρίβερς, με τον Ράτζα, με τον Τόμιτς. Καθόμουν σε μία γωνία και προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω που βρίσκομαι. Ο κόσμος βλέπει ένα δίωρο. Έχω νιώσει πάρα πολύ έντονα συναισθήματα με όλους αυτούς τους ανθρώπους. Μου μένουν αυτοί, μαζί με την αγάπη που έλαβα, περισσότερο από τους τίτλους. Για εμένα οι ανθρώπινες σχέσεις μετρούν περισσότερο απ’ όλα. Δεν περίμενα αυτή τη στιγμή, όχι. Πήγαινα στο σχολείο και πανηγύριζα επειδή φορούσα την φανέλα του Ολυμπιακού. Μεγάλωσα στη γενιά του ’90. Γαλουχήθηκα με εκείνη την φουρνιά, με τον Τόμιτς, τον Τάρπλεϊ, τον Σιγάλα, τον Ιωαννίδη. Μου έμεινε ο συναισθηματισμός και πάντα ήθελα να μένω εδώ. Δεν ήθελα να φύγω. Είμαι τυχερός γιατί συνεργάστηκα με πολλούς προπονητές και παίκτες. Είχαμε παίκτη που δεν θυμάμαι καν το όνομά του, για τον οποίο μου έλεγε ο πρόεδρος “πρέπει να τον πάρουμε”. Ήθελαν να κάνουν την ομάδα πάλι πρώτη. Θυμάμαι τη δίψα τους. Θυμάμαι τη συνεργασία με τον κόουτς στη Λάρισα, με είχε βοηθήσει πάρα πολύ».
Ο Γιώργος Πρίντεζης συνέχισε λέγοντας για τον Κώστα Παπανικολάου: «Τον αγαπάω πάρα πολύ τον Παπανικολάου, είστε τυχεροί που είναι αρχηγός της ομάδας. Σας το λέω με όλη μου την καρδιά. Ο Σπανούλης, ο Μπιλάρας είναι ο αδελφός μου. Είμαι πολύ υπερήφανος και χαρούμενος που ήμασταν μαζί. Ισχύει ότι με έπρηζε μπασκετικά και εγώ τον απέφευγα, ίσως γι’ αυτό να ταιριάξαμε. Περνούσαμε πάρα πολύ ωραία. Με τον κόουτς Σφαιρόπουλο είχα έρθει πιο κοντά, αγαπάει πάρα πολύ την ομάδα, πετύχαμε πολλά, τρυπούσαμε το… ταβάνι μας, πήγαμε σε δύο τελικούς. Βελτιώθηκα πάρα πολύ μαζί του. Και με τον Τόμιτς, έχουμε περάσει τα πάντα. Τον είχα συμπαίκτη, προπονητή, βοηθό προπονητή, πρόεδρο, πήγαινε και μας έπαιρνε νερά όταν η ομάδα ήταν σε μεταβατικό στάδιο. Αυτός κι αν είναι ψυχάρα. Συγχωρέστε με αν μακρηγορώ. Θα ήμουν χαρούμενος αν ήταν εδώ ο Ντούντα (σ.σ Ίβκοβιτς) με πίστεψε και με βοήθησε πάρα πολύ. Πρόσφερε πολλά στον Ολυμπιακό, μακάρι να ήταν μαζί μας τώρα».
Και πρόσθεσε: «Οι κοντινοί μου άνθρωποι ξέρουν τι νιώθω γι’ αυτούς, το γνωρίζουν με πράξεις. Ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνατε και ήρθατε εδώ, μέσα στη ζέστη. Ευχαριστώ τον Ολυμπιακό γι’ αυτή τη βραδιά που δεν φανταζόμουν ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα. Μακάρι να εμπνεύσουμε το κάθε παιδί να μην τα παρατάει ποτέ, να συνεχίζει να δουλεύει. Τα παιδιά μεγαλώνοντας αλλάζουν αρχές, τα θεωρούν πιο δύσκολα και τα παρατούν. Σε όλες τις δουλειές χρειάζεται περισσότερη πίστη. Να παλεύεις, να επιμένεις και να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό. Εγώ είχα ανθρώπους που με αγαπούσαν, που είναι ακόμα δίπλα μου, που με κρατούσαν προσγειωμένο. Ξεχωριστή μνεία στον μάνατζέρ μου, τον Γιώργο Δημητρόπουλο. Ήμουν πολύ τυχερός γιατί με τους κοντινούς μου ανθρώπους, πάντα με έναν μαγικό τρόπο με είχαν αφοσιωμένο, ήταν σαν δεύτερος πατέρας μου. Πάντα μετά από πολύ καλά παιχνίδια μου έλεγε ότι δεν ήμουν πολύ καλός. Είχα την οικογένειά μου, αυτόν τον άνθρωπο, την Στελλάρα, στα δύσκολα. Την Χρύσα, εντάξει… Οι γονείς πρέπει να είναι πάντα εκεί, να στηρίζουν, να λένε τα καλά και τα κακά, με γνώμονα την αγάπη και την λογική και τον σεβασμό. Ο πατέρας μου δεν με έβλεπε σαν μπασκετμπολίστα, αλλά σαν παιδί με το ποδήλατο, το απλό παιδί που ήμουν. Έρχονταν στιγμές που έπρεπε να μιλήσω για νέο συμβόλαιο, μου έλεγαν κάποιοι να σκεφτώ κάτι άλλο, να δω κάτι άλλο, να κοστολογήσω αλλιώς τα πράγματα. Ακολουθούσα το ένστικτό μου, νιώθω ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης όλων των εποχών χάρη στην αγάπη σας».
«Η αγάπη σας είναι μοναδική και είναι καθημερινή. Σας αγαπώ πολύ και σας ευχαριστώ για όλα» έκλεισε λέγοντας ο Γιώργος Πρίντεζης και μαζί με τη μητέρα του, τη σύζυγό του και την κόρη τους Ζοζεφίνα πάτησαν το κουμπί και η φανέλα με το Νο 15… εμφανίστηκε από τον… ουρανό του ΣΕΦ και τοποθετήθηκε δίπλα σε αυτή με το Νο 7 του Βασίλη Σπανούλη την οποία απέσυρε πέρυσι ο Ολυμπιακός.
Δείτε φωτογραφίες από την εκδήλωση:
