Ανθρώπινες ιστορίες από το μέτωπο του πολέμου στην Ουκρανία.
Λίγες μέρες πριν οι αρχές διατάξουν σήμερα την υποχρεωτική εκκένωση του Κουπιάνσκ, η Ιρίνα Βικτορίβνα σέρβιρε στους γείτονές της ένα δωρεάν ζεστό πιάτο φαγητό από ένα πρόχειρο τραπέζι που είχε στήσει σε έναν από τους κεντρικούς δρόμους της πόλης.
Ο ήχος από τα πυρομαχικά που έπεφταν κατά διαστήματα σωρηδόν δεν την σταματούσαν από το έργο της, παρότι ήξερε ότι το πρωί ένας άνδρας 673 ετών είχε πεθάνει εξαιτίας τους και το νοσοκομείο και η πυροσβεστική είχαν υποστεί μεγάλες ζημιές.
Κινούμενοι στόχοι
Στην ουρά για λίγο ζεστό χυλό με κεφτεδάκια και σαλάτα λάχανο ήταν και η 60χρονη Ναταλία Ιβανίνκα τυλιγμένη με ένα βαρύ παλτό και ένα μάλλινο σκούφο.
Όπως ανέφερε στον ανταποκριτή του Guardian στην περιοχή, της είχαν πει να την μεταφέρουν νωρίτερα το πρωί, αλλά εκείνη δεν ήθελε να αφήσει το σπίτι της για να μην πέσει θύμα λωποδυτών.
Και εκδήλωσε την ανησυχία της ότι το Κιουπιάνσκ μπορεί να έχει την ατυχία του Μακχμούτ και του Βουλεντάρ και να μετατραπεί κι αυτό σε ερείπια χωρίς ίχνος ζωή.
«Μην είσαι πεσιμίστρια» της φώναζε η Ιρίνα.
Αλλά η Ναταλία φοβάται ότι η πόλη τους, που περιήλθε στον έλεγχο των Ρώσων στην αρχή του πολέμου για να απελευθερωθεί λίγο μετά, θα πέσει ξανά στα χέρια του εχθρού.
Πολλαπλασιαμός των θυμάτων
Όπως δήλωσε ο δήμαρχος του Κουπιάνσκ, Αντρίι Μπεσέντιν, στη βρετανική εφημερίδα: «Οι βομβαρδισμοί αυξάνονται και υπάρχουν περισσότερα θύματα, επομένως τώρα επικεντρωνόμαστε στην απομάκρυνση παιδιών και ατόμων με αναπηρίες».
«Ελπίζαμε ότι η απειλή θα εξαφανιζόταν μετά το φθινόπωρο και θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε την ανοικοδόμηση όπως άλλες περιοχές. Ωστόσο το Κουπιάνσκ μπορεί ακόμα να προσεγγιστεί με πυροβολικό και οβίδες, επομένως πρέπει να δράσουμε έξυπνα και να σχεδιάσουμε μέχρι να έρθει η στιγμή που η πρώτη γραμμή θα απωθηθεί μακριά», πρόσθεσε.
Το Κουπιάνσκ απέχει 100 χιλιόμετρα από το Χάρκοβο και 130 χιλιόμετρα βόρεια της Μπαχμούτ και πριν τη ρωσική εισβολή στα ουκρανικά εδάφη είχε 30.000 κατοίκους.
Η πόλη της βορειοανατολικής Ουκρανίας– που αποτελεί σημαντικό σιδηροδρομικό κόμβο – έχει γίνει μάρτυρας σκληρών μαχών από την έναρξη του πολέμου, με τη Ρωσία να παίρνει τον έλεγχο μέσα σε λίγες μέρες, από τις 27 Φεβρουαρίου 2022 και να καταλαμβάνει την πόλη για κάτι λιγότερο από επτά μήνες.
Τον Σεπτέμβριο οι ουκρανικές δυνάμεις ανέκτησαν τον έλεγχο της εν μέσω ταχείας αντεπίθεσης στα ανατολικά της χώρας, που επέτρεψε σε αρκετές πόλεις να τεθούν ξανά υπό τη διοίκηση του Κιέβου.
Πάει… η Μπαχμούτ;
Την ίδια ώρα στην Μπαχμούτ, η ζυγαριά της μάχης δείχνει να κλίνει προς τη μεριά των Ρώσων και ο ιδρυτής της παραστρατιωτικής οργάνωσης Βάγκνερ διαμηνύει στον πρόεδρο της Ουκρανίας:
«Αγαπητέ Βλαντίμιρ Αλεξάντροβιτς, οι μονάδες της παραστρατιωτικής οργάνωσης Βάγκνερ έχουν ουσιαστικά περικυκλώσει την Μπαχμούτ. Μόνο ένας δρόμος απομένει. Οι δαγκάνες κλείνουν», δήλωσε ο Πριγκόζιν σε μαγνητοσκοπημένο μήνυμά του. 
Γνωστή κάποτε για τα αλατωρυχεία της και τον αφρώδη οίνο της, η Μπαχμούτ είναι πλέον διάσημη ως το θέατρο της πιο μακροχρόνιας και αιματηρής μάχης αυτού του πολέμου.
Πρωταγωνίστρια στη μάχη αυτή η Βάγκνερ, η άλλοτε σκιώδης οργάνωση που ιδρύθηκε από τον συνδεόμενο με το Κρεμλίνο επιχειρηματία Γεβγκένι Πριγκόζιν που ζήτησε από τον Ζελένσκι να αφήσει τους υπερασπιστές της Μπαχμούτ, τα παιδιά και τους ηλικιωμένους να φύγουν, αν θέλει να μείνουν ζωντανοί: «Ενώ νωρίτερα πολεμούσαμε εναντίον ενός επαγγελματικού στρατού, τώρα όλο και περισσότερο βλέπουμε ηλικιωμένους και παιδιά. Πολεμούν, αλλά το προσδόκιμο της ζωής τους στην Μπαχμούτ είναι πολύ μικρό. Μία ή δύο ημέρες. Δώσε τους μια ευκαιρία να φύγουν από την πόλη».
Συμβολική κατάκτηση
Στη συνέχεια του βίντεο εμφανίζονται ένας ηλικιωμένος άνδρας και δύο νεαροί να ζητούν από τον Ζελένσκι να τους αφήσει να φύγουν.
Ο Ουκρανός πρόεδρος, ο οποίος την Παρασκευή επισκέφθηκε στη Λβιβ στρατιώτες που τραυματίστηκαν στην Μπαχμούτ, έχει επανειλημμένα δηλώσει πως τα ουκρανικά στρατεύματα θα υπερασπιστούν την πόλη για όσο καιρό αυτό κριθεί σκόπιμο.
Η Ουκρανία έχει χαρακτηρίσει την Μπαχμούτ «φρούριο», ωστόσο η πόλη δέχεται επιθέσεις από ρωσικά στρατεύματα αποφασισμένα να την καταλάβουν.
Η συμβολική της σημασία πλέον έχει υποχωρήσει έναντι της στρατηγικής, καθώς το Κίεβο παραδέχεται ότι η κατάσταση γίνεται όλο και πιο δύσκολη, με τους Ρώσους να προελαύνουν στα περίχωρα μιας πόλης που προπολεμικά μετρούσε περίπου 70.000 κατοίκους έναντι μόλις 4.500 τώρα.
