Το πιο διάσημο ναυάγιο του κόσμου, ο Τιτανικός, αποκαλύφθηκε όπως ποτέ ξανά και οι εικόνες είναι συγκλονιστικές.
Η τεχνολογία μας δίνει τη δυνατότητα να δούμε το διάσημο ναυάγιο σε πλήρες μέγεθος σε μια πρώτη ψηφιακή σάρωση. Ο Τιτανικός βρίσκεται σε ένα τεράστιο βάθος 3.800 μέτρων στον Ατλαντικό Ωκεανό. Η ψηφιακή σάρωση παρέχει μια μοναδική τρισδιάστατη άποψη ολόκληρου του πλοίου, επιτρέποντας να το δει κανείς σαν να έχει αποστραγγιστεί το νερό.
Και αυτό που είναι πραγματικά ελπιδοφόρο είναι ότι με τη βοήθεια αυτής της τεχνολογίας, πέρα από τις εντυπωσιακές εικόνες, θα ρίξει νέο φως στο τι ακριβώς συνέβη στο υπερωκεάνιο πλοίο, το οποίο βυθίστηκε το 1912, αναφέρει δημοσίευμα του ΒΒC.
Περισσότεροι από 1.500 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους όταν το πλοίο προσέκρουσε σε παγόβουνο στο παρθενικό του ταξίδι από το Σαουθάμπτον στη Νέα Υόρκη. «Υπάρχουν ακόμη ερωτήματα, βασικά ερωτήματα, που πρέπει να απαντηθούν σχετικά με το πλοίο», δήλωσε στο BBC News ο Πάρκς Στέφενσον, αναλυτής του Τιτανικού.
Είπε ότι το μοντέλο ήταν «ένα από τα πρώτα σημαντικά βήματα για να οδηγηθεί η ιστορία του Τιτανικού προς την έρευνα που βασίζεται σε στοιχεία – και όχι σε εικασίες».
Ο Τιτανικός έχει εξερευνηθεί εκτενώς από τότε που ανακαλύφθηκε το ναυάγιο το 1985. Όμως είναι τόσο τεράστιο που στο σκοτάδι του βυθού, οι κάμερες δεν μπορούν ποτέ να μας δείξουν παρά μόνο βασανιστικά στιγμιότυπα του ετοιμόρροπου πλοίου – ποτέ ολόκληρο.
Η νέα σάρωση αποτυπώνει το ναυάγιο στο σύνολό του, αποκαλύπτοντας μια ολοκληρωμένη εικόνα του Τιτανικού. Βρίσκεται σε δύο μέρη, με την πλώρη και την πρύμνη να χωρίζονται από περίπου 800 μέτρα. Ένα τεράστιο πεδίο συντριμμιών περιβάλλει το διαλυμένο πλοίο.
Η σάρωση πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 2022 από τη Magellan Ltd, μια εταιρεία χαρτογράφησης σε βαθιά θάλασσα, και την Atlantic Productions, η οποία γυρίζει ένα ντοκιμαντέρ για το έργο.
Τα υποβρύχια, τα οποία ελέγχονταν εξ αποστάσεως από μια ομάδα που επέβαινε σε ένα εξειδικευμένο πλοίο, πέρασαν περισσότερες από 200 ώρες ερευνώντας το μήκος και το πλάτος του ναυαγίου. Πήραν περισσότερες από 700.000 εικόνες από κάθε γωνία, δημιουργώντας μια ακριβή τρισδιάστατη αναπαράσταση.
Ο Γκέρχαρντ Σίφερντ της Magellan, ο οποίος ηγήθηκε του σχεδιασμού της αποστολής, δήλωσε ότι πρόκειται για το μεγαλύτερο έργο υποβρύχιας σάρωσης που έχει αναλάβει ποτέ.
«Το βάθος του, σχεδόν 4.000 μέτρα, αποτελεί πρόκληση, ενώ υπάρχουν και ρεύματα στην περιοχή – και δεν μας επιτρέπεται να αγγίξουμε τίποτα για να μην προκαλέσουμε ζημιά στο ναυάγιο», εξήγησε.
«Και η άλλη πρόκληση είναι ότι πρέπει να χαρτογραφήσεις κάθε τετραγωνικό εκατοστό – ακόμη και τα αδιάφορα μέρη, όπως στο πεδίο των συντριμμιών πρέπει να χαρτογραφήσεις τη λάσπη, αλλά το χρειάζεσαι αυτό για να συμπληρώσεις ανάμεσα σε όλα αυτά τα ενδιαφέροντα αντικείμενα».
Η σάρωση δείχνει τόσο την κλίμακα του πλοίου, όσο και κάποιες μικρολεπτομέρειες, όπως ο σειριακός αριθμός σε μία από τις προπέλες. Η πλώρη, που τώρα καλύπτεται από σταλακτίτες σκουριάς, εξακολουθεί να είναι άμεσα αναγνωρίσιμη ακόμη και 100 χρόνια μετά τη συντριβή του πλοίου. Στην κορυφή βρίσκεται το κατάστρωμα του πλοίου, όπου μια τρύπα που ανοίγει δίνει μια ματιά στο κενό όπου κάποτε βρισκόταν η μεγάλη σκάλα.
Η πρύμνη όμως, είναι ένα χαοτικό χάος από μέταλλο. Αυτό το τμήμα του πλοίου κατέρρευσε καθώς έπεσε στον πυθμένα της θάλασσας.
Στο περιβάλλον πεδίο των συντριμμιών, αντικείμενα είναι διάσπαρτα, μεταξύ των οποίων περίτεχνα μεταλλικά έργα από το πλοίο, αγάλματα και κλειστά μπουκάλια σαμπάνιας. Υπάρχουν επίσης προσωπικά αντικείμενα, συμπεριλαμβανομένων δεκάδων παπουτσιών που ακουμπούν στα ιζήματα.
Ο Στέφενσον, ο οποίος μελετά τον Τιτανικό εδώ και πολλά χρόνια, δήλωσε ότι «έμεινε άναυδος» όταν είδε για πρώτη φορά τις σαρώσεις. «Σας επιτρέπει να δείτε το ναυάγιο όπως δεν μπορείτε ποτέ να το δείτε από ένα υποβρύχιο, και μπορείτε να δείτε το ναυάγιο στο σύνολό του, μπορείτε να το δείτε στο πλαίσιο και την προοπτική του. Και αυτό που σας δείχνει τώρα είναι η πραγματική κατάσταση του ναυαγίου».
Είπε ότι η μελέτη των σαρώσεων θα μπορούσε να προσφέρει νέες πληροφορίες για το τι συνέβη στον Τιτανικό εκείνη τη μοιραία νύχτα του 1912.
«Πραγματικά δεν καταλαβαίνουμε τον χαρακτήρα της σύγκρουσης με το παγόβουνο. Δεν ξέρουμε καν αν το χτύπησε κατά μήκος της δεξιάς πλευράς, όπως φαίνεται σε όλες τις ταινίες – μπορεί να προσγειώθηκε πάνω στο παγόβουνο», εξήγησε.
Η μελέτη της πρύμνης, πρόσθεσε, θα μπορούσε να αποκαλύψει τους μηχανισμούς του τρόπου με τον οποίο το πλοίο χτύπησε στον πυθμένα της θάλασσας.
Η θάλασσα επιβαρύνει το ναυάγιο, τα μικρόβια το κατατρώγουν και τμήματα του αποσυντίθενται. Οι ιστορικοί γνωρίζουν καλά ότι ο χρόνος τελειώνει για την πλήρη κατανόηση της ναυτικής καταστροφής. Αλλά η σάρωση παγώνει τώρα το ναυάγιο στο χρόνο και θα επιτρέψει στους ειδικούς να μελετήσουν κάθε μικροσκοπική λεπτομέρεια. Η ελπίδα είναι ότι ο Τιτανικός μπορεί ακόμη να αποκαλύψει τα μυστικά του.
