Για τα παιδικά του χρόνια μίλησε ο Ρένος Χαραλαμπίδης στην εκπομπή «Ενώπιος Ενωπίω» με τον Νίκο Χατζηνικολάου. Όπως είπε ο γνωστός ηθοποιός, όταν ήταν μικρός ήθελε να πάει μπαλέτο.
«Καταρχήν εγώ ξεκίνησα ως κομπάρσος χορευτής στο χοροθέατρο “Ροές” της Σοφίας Σπυράτου, το 1990. Είμαι 20 χρονών, ήδη παίζω λίγο, πίστευα ότι χόρευα ωραία – που χορεύω ωραία – και άρχισα να παίζω στο μουσικό θέατρο. Εκεί, λοιπόν, είχε την “Οκτάνα” ο Ρήγος, η οποία ήταν μια τρομερή, πολύ πρωτοποριακή ομάδα.
Πήγαμε στην οντισιόν 300 άτομα. Ήμασταν, δηλαδή, κι ορθώς δεν έκανα. Ο πατέρας μου, ήμασταν λαϊκοί άνθρωποι από τον Έβρο. Στου Ζωγράφου, λοιπόν, είχε μια σχολή μπαλέτου. Εγώ, λοιπόν, ως παιδί εξέφρασα την επιθυμία να πάω στη σχολή μπαλέτου. Για έναν άνθρωπο από τον Έβρο το να πάει το παιδί του για μπαλέτο ήταν κάτι αλλόκοτο. Πήγαμε στη σχολή μπαλέτου που ήταν πολύ ευγενικοί άνθρωποι.
Ο μπαμπάς μου εργάτης, χορευταράς με τα ζωναράδικα κι όλα αυτά, όταν μπήκαμε στη σχολή μπαλέτου – θυμάμαι ακόμα ως τώρα – ότι με τα στιβαρά του χέρια που είχανε τους κάλους από το φτυάρι και μου είπε: “Σ’ αρέσει;”. Εμένα μου άρεσε το μπαλέτο, αλλά ένιωσα ότι ο μπαμπάς μου ζορίστηκε και λέω “ρε μπαμπά όχι, άσε. Πάμε να φύγουμε” και μου λέει “Σ’ αρέσει. Θα σε γράψω”. Και του λέω “όχι, μην με γράψεις”.
30 χρόνια μετά είμαστε στον Έβρο, στο σπίτι μας, στο Σπήλαιο, στην κορυφή του λόφου, έχω γίνει γνωστός ηθοποιός και βλέπουμε στην τηλεόραση μπαλέτο. Και γυρνάει και μου λέει ως γέρος πια, 85 χρονών: “συγγνώμη. Ήταν λάθος μου που δεν σε έγραψα στο μπαλέτο”. Αυτή είναι η ιστορία και είναι μια ταινία που βλέπω, το Μπίλι Έλιοτ, που δεν μπορώ να τη δω και κλαίω πάρα πολύ για την ιστορία αυτή», ανέφερε χαρακτηριστικά.
