Το Μεγάλο Σχίσμα
Ήταν 7 Δεκεμβρίου του 1965, όταν οι προκαθήμενοι της Ορθόδοξης και της Καθολικής Εκκλησίας προέβησαν σε μια άκρως συμβολική χειρονομία, την πρώτη που άνοιξε τον δρόμο σε έναν ειλικρινή διάλογο ανάμεσα στις δυο εκκλησίες, ύστερα από το Σχίσμα του 1054.
Ήταν μια από τις σημαντικότερες στιγμές στη θητεία του Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα, αλλά και του Πάπα Παύλου του ΣΤ’, οι οποίοι είχαν συναντηθεί περίπου δυο χρόνια νωρίτερα στην Ιερουσαλήμ, συνάντηση η οποία οδήγησε στην άρση των αναθεμάτων ή του αλληλοαφορισμού από τις δυο εκκλησίες.
Το Σχίσμα προέκυψε μετά από μια σειρά πολιτικών εξελίξεων και από την όλο και μεγαλύτερη διαφοροποίηση της Δύσης από την Ανατολή. Τα εκατέρωθεν αναθέματα έγιναν το 1054, με τον Πατριάρχη Αθηναγόρα να προσπαθεί να το γεφυρώσει ύστερα από περίπου 9 αιώνες.
Η συνάντηση στο Όρος των Ελαιών της Ιερουσαλήμ, εκτός από συμβολική ήταν και μια πράξη ανταλλαγής του ασπασμού της αγάπης και της ειρήνης. Η κοινή ανακοίνωση της επόμενης ημέρας έκανε λόγο για εκδήλωση αμοιβαίας αδελφοσύνης αλλά και για ένα γεγονός που θα μπορούσε να γίνει «το σημείο και το προανάκρουσμα των μελλόντων γενέσθαι προς δόξαν Θεού και φωτισμόν συμπάσης ανθρωπότητος».
Πράγματι, σχεδόν δυο χρόνια αργότερα πραγματοποιήθηκε και η άρση των αναθεμάτων του 1054 μ.Χ. Εκείνη την ημέρα αναγνώστηκε στο Φανάρι και στο Βατικανό κοινή δήλωση των Αθηναγόρα και Παύλου ΣΤ’. Οι δυο τους αποδοκίμασαν τις αβάσιμες κατηγορίες εκείνης της εποχής και έκαναν την άρση των αναθεμάτων, κάνοντας λόγο για μια θλιβερή περίοδο.
Ύστερα από αυτό, τον Ιούλιο του 1967, ο Πάπας Παύλος ΣΤ’ επισκέφθηκε το Φανάρι της Κωνσταντινούπολης και τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, ο Πατριάρχης Αθηναγόρας, επισκέφθηκε το Βατικανό.
