Το πανέμορφο κοριτσάκι που απεικονίζεται στην ασπρόμαυρη φωτογραφία, είναι γνωστή Ελληνίδα δημοσιογράφος, η οποία έχει διαγράψει μία επιτυχημένη καριέρα στον χώρο της τηλεόρασης.
Της Ελένης Φλισκουνάκη
Καταφέρατε να την αναγνωρίσετε;
Στην φωτογραφία βλέπουμε την Νανά Παλαιτσάκη στην παιδική της ηλικία!
Ποια είναι η Νανά Παλαιτσάκη
Η Νανά Παλαιτσάκη γεννήθηκε στην Αθήνα στις 21 Φεβρουαρίου του 1964. Μεγάλωσε μόνο με την μαμά της, καθώς όταν ήταν μόλις 5 ημερών ο πατέρας της έφυγε από την ζωή.
Σε συνέντευξή της στην εκπομπής της Νάνσυς Ζαμπέτογλου και του Θανάση Αναγνωστόπουλου, είχε εξομολογηθεί για την απώλεια του πατέρα της: «Τον μπαμπά μου τον έχασα όταν ήμουν 5 ημερών. Δεν έχω καμία ανάμνηση. Ήταν σημαιοφόρος και λοκατζής, που έκανε πολύ σπουδαία πράγματα κι όλα αυτά που έκανε τα έμαθα από συναδέλφους του. Επειδή σκοτώθηκε πάρα πολύ μικρός, όταν πήγα στον ΣΚΑΪ αποφάσισα να βγάλω το επίθετο του συζύγου μου -γιατί είχα χωρίσει- και να τιμήσω τον μπαμπά μου, που λεγόταν Παλαιτσάκης και δεν γνώρισα ποτέ».
«Δεν εξοικειώθηκα ποτέ με την έλλειψή του»
Ακόμα, είχε εξηγήσει ότι: «Σκοτώθηκε σε ένα τελείως χαζό αυτοκινητιστικό στη Φιλοθέη, ενώ πήγαινε στο Πεντάγωνο για κάτι επείγον. Έζησε 8 ημέρες και μετά πέθαινε. Δεν εξοικειώθηκα ποτέ με την έλλειψή του. Ήταν πολύ ωραίος άνθρωπος και του έμοιαζα πάρα πολύ. Εκνεύριζε τη μαμά μου αυτή η ομοιότητα που είχα με τον πατέρα μου. Η μητέρα μου ήταν στο μαιευτήριο ακόμα όταν χτύπησε ο πατέρας μου, θεώρησε ότι είναι μία φυγή κι ότι ο μπαμπάς έφυγε και μας παράτησε σε μία κρίσιμη στιγμή. Η μητέρα μου το διαχειρίστηκε με κατάθλιψη».
Στη συνέχεια είχε πει: «Εγώ νομίζω ότι δεν μου έδινε κανένας προσοχή διότι οι γονείς του πατέρα μου είχαν χάσει τον γιο τους, οι γονείς της μητέρας μου έπεσαν επάνω στο παιδί τους κι όποιος θυμόταν -από ό,τι μου είπε ο νονός μου- περνούσε και μου έδινε λίγο τσάι με το μπιμπερό. Η μητέρα μου είχε μεγάλη άρνηση να ασχοληθεί μαζί μου, γι’ αυτό και για ένα μεγάλο διάστημα πήγαινε σε ένα ξενοδοχείο στην Κηφισιά κι έπαιζε πιάνο για να διαχειριστεί τη θλίψη της. Ο πατέρας μου ένιωθε ότι θα φύγει από τη ζωή και τα καταλάβαινε όλα στις 8 αυτές ημέρες. Είχε ρήξη ήπατος. Είχε πει στους δύο κολλητούς του ότι: “Αναλαμβάνετε την κόρη μου, εγώ την κάνω”».
«Οι λοκατζήδες έχουν ένα περίεργο κώδικα κι εγώ εκπαιδεύτηκα με αυτόν. Η έννοια της απώλειας είναι πολύ σημαντική», σημείωσε.
Τελειώνοντας το σχολείο η Νανά Παλαιτσάκη σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ενώ έχει κάνει και μεταπτυχιακές σπουδές στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης με υποτροφία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η πορεία στην τηλεόραση
Έκανε το τηλεοπτικό της ντεμπούτο το πρωί της Πρωτοχρονιάς του 1990, ως παρουσιάστρια της πρωινής ψυχαγωγικής εκπομπής του ANT1 «Πρωινός Καφές». Η Νανά Παλαιτσάκη υπήρξε η πρώτη παρουσιάστρια του «Πρωινού Καφέ» και παρέμεινε στο τιμόνι της εκπομπής μέχρι το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς.
«Η πρώτη μου εμφάνιση ήταν στον «Πρωινό καφέ». Εκεί συνάντησα τον Τέρενς Κουίκ, την Λίτσα Πατέρα, τον Ζάχο Χατζηφωτίου, μπαλέτα, ιστορίες… Πριν ξεκινήσουμε μου είπε ο σκηνοθέτης ότι μόλις δω το κόκκινο φωτάκι να ανάβει στην κάμερα πρέπει να μιλήσω και να τα πω με την μία, αλλιώς η καριέρα μου στην τηλεόραση θα τελειώσει», είχε περιγράψει στην εκπομπή της Δανάης Μπάρκα.
Η παρουσιάστρια έχει διαγράψει μία επιτυχημένη πορεία στον χώρο της τηλεόρασης. Μεταξύ άλλων, κατά την διάρκεια της καριέρας της έχει παρουσιάσει κεντρικά δελτία ειδήσεων σε πολλούς τηλεοπτικούς σταθμούς, καθώς και διαφόρων ειδών εκπομπές. Ανάμεσα στις εκπομπές που έχει παρουσιάσει, είναι οι: «Σημεία και Τέρατα», «Πυρ, Γυνή και Θάλασσα», «Viva», «Εσωτερικές Υποθέσεις», «Νανά στα Κόκκινα» και «Με τη ματιά της Νανάς».
Φέτος το τηλεοπτικό κοινό την απόλαυσε στο πλευρό της Ελεονώρας Μελέτη, στην ψυχαγωγική εκπομπή «Mega Καλημέρα».
Σε συνέντευξή της στην εκπομπή της Αθηναΐδας Νέγκα είχε τονίσει πως: «Πλήρωσα το κόστος του να θέλω να έχω το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης στην επιλογή. Δεν είχα στην επαγγελματική μου ζωή προστάτες και χορηγούς και δεν ήταν εύκολη η επιβίωση. Δεν χρειάστηκε να μου την πέσει κανείς, οι προτάσεις ήταν πολλές στο επαγγελματικό κομμάτι. Σε μία εποχή που δίνονταν πάρα πολλά χρήματα, αρνήθηκα για δουλειά. Θα μπορούσα να έχω πολύ εύκολα χρήματα, πλασάροντας κάτι που ήταν τότε σε αυτά τα πλαίσια που είπαμε μετά τηλεμάρκετινγκ. Άλλοι κέρδισαν από αυτό».
«Μπορεί να ακουστεί αφελές, αλλά θα πω ότι δεν έβγαλα λεφτά από το χώρο μας. Δεν ήθελα να παίρνω μαύρα, αυτό που λένε πακέτα. Ήθελα να έχω την ασφάλεια της μισθοδοσίας και ό,τι έπαιρνα ήταν μέσα στον μισθό μου. Δεν έδωσα δυνατότητα να κάνω μία περιουσία, αυτή που λένε όλοι ότι όσοι είναι στην τηλεόραση κάνουν περιουσίες», είχε προσθέσει.
Αξίζει να σημειωθεί ότι εκτός από δημοσιογράφος η Νανά Παλαιτσάκη είναι και συγγραφέας, έχοντας γράψει αρκετά βιβλία.
Η σχέση με τον γιο της
Η Νανά Παλαιτσάκη έχει αποκτήσει ένα γιο, τον Αλέξη, από τον πρώτο της γάμο. Στη συνέντευξή της στην εκπομπή της Αθηναΐδας Νέγκα είχε αναφέρει: «Το να μεγαλώσει ένα παιδί είναι το μεγαλύτερο γαλόνι που μπορεί να εισπράξει ένας άνθρωπος στην ζωή του. Θεωρώ ότι δεν υπήρχε σημαντικότερη σχέση στη ζωή μου από αυτή που απέκτησα με τον γιο μου.
Δεν απαλλάχτηκα από τις ενοχές που ένιωσα για τις ώρες που δεν ήμουν με το παιδί μου. Θα ήθελα πολύ να ζήσω τις γιορτές του παιδιού μου στο σχολείο και να μην έχω βάρδια. Μου κόστισε».
Η παιδική φωτογραφία
Την φωτογραφία από την παιδική της ηλικία την είχε ανεβάσει η ίδια η Νανά Παλαιτσάκη στο προφίλ που διατηρεί στο Instagram, την 1 Μαΐου του 2024. Στη λεζάντα της ανάρτησης έχει γράψει: «Καλό μήνα και Καλή Ανάσταση : Σκέφτομαι λοιπόν ότι το Πάσχα σημαίνει τα παιδικά μας χρόνια: Τότε, που η Νονά και ο Νονός μου, μαζί με την λαμπάδα, μου έφερναν τα παπούτσια μου, απο τον Μούγερ και ένα τεράστιο κουκλί πάντα, που άλλοτε θύμιζε μωρό σε φυσικό μέγεθος (συνήθως χωρίς μαλλιά) και άλλοτε ήταν ένα λούτρινο ζωάκι.
Τα παπούτσια της Λαμπρής ήταν πάντοτε λουστρίνια και φοριόντουσαν το βράδυ της Ανάστασης. Το προαύλιο της εκκλησίας ήταν χώρος τεράστιας χαράς, γιατί εκεί συναντούσα τα υπόλοιπα παιδιά, που περίμεναν πότε θα ξέφευγα από την επιτήρηση της γιαγιάς, για ν’ ανταμώσουμε να παίξουμε κρυφτό. Νομίζω ότι σαν τώρα είναι εκείνα τα βράδια που ανακατευόταν η μυρωδιά από τις βιολέτες με την ευωδιά του τσουρεκιού όπου μαζί με τα κουλουράκια κάνανε αβάσταχτη την ανυπομονησία, για να φαγωθούν το βράδυ της Ανάστασης.
Οι τρεις νύχτες που πρωταγωνιστούσαν στις παιδικές αναμνήσεις, ήταν η βραδιά του Επιταφίου, η Ανάσταση όπου φορούσα τα καινούργια παπούτσια και κρατούσα την λαμπάδα και το βράδυ της μέρας του Πάσχα που είχα φάει και το σοκολατένιο μου αβγό. Δεν θα μπορούσα να ξεχάσω την επίσκεψη στο Μινιόν, για να μου αγοράσει η μαμά τα καινούργια πασχαλινά μου ρούχα, αλλά και κάποια κοτοπουλάκια. Την πρώτη χρονιά που είχαμε πάρει δύο, δυστυχώς δεν άντεξαν, με αποτέλεσμα εγώ να έχω ξεσπάσει σε θρήνο και να κλειστώ στο δωμάτιό μου για μέρες, (Νομίζω ότι ήταν μακράν το χειρότερο Πάσχα, που ξεπέρασε σε δυσκολία ακόμη και το Πάσχα που είχα κολλήσει κοκίτη).
Την επόμενη χρονιά της μεγάλης απώλειας, εννοείται ότι επανήλθαμε στο Μινιόν και ξαναπήραμε κοτοπουλάκι, το οποίο και έγινε ένας περήφανος υπέροχος κόκορας, ο οποίος είχε μακροημερεύσει στον κήπο μας και του δώσανε και σαν δώρο δύο κοτούλες. Τα Πάσχα της ενήλικης ζωής μου, γίνανε, μοναδικά όταν είχα τον γιο μου παιδάκι. Τότε ξαναέζησα την προσμονή της γιορτής και την αξία των εθίμων, γιατί με την χαρά του παιδιού, χαιρόμουνα τετράδιπλα… Φυσικά ήρθαν και έφυγαν δεκάδες Πασχαλινές περίοδοι, σε πολλά και διαφορετικά μέρη, όμως εκείνα τα… Παιδικά, έμειναν στην ψυχή, σαν πυροτεχνήματα που αν και σβήνουν, κρατάνε πάντα την λαμπρότητας της ανάμνησης που γίνεται νοσταλγία».
